Wodospad Odbicia

Yvette

Wolny ogon podłożyła sobie pod łeb gdyż twarda kora zaczęła ją uwierać. Po chwili zorientowała się, że Evenly to właśnie ją chce zasypać pod gradem pytań. No dobrze. Yve wytężyła umysł próbując zebrać myśli.
- Z kraju kwitnącej wiśni - rzekła spoglądając na terroryzowaną trawę.

Shinra

Kotka obserwowała Ev i obracała sztylet w rękach. Była zadowolona z tego, że jej nie zauważyła. Podniosła się i weszła na pobliskie drzewo.
-Kazesasou kokage ni utsubusete naiteru
Mi mo shiranu watashi wo
Watashi ga miteita
Yuku hito no shirabe wo
Kanaderu GITAARA
Konu hito no nageki ni hoshi ga ochite

Yukanaide, donna ni sakende mo
ORENJI no hanabira shizuka ni
Yureru dake
Yawarakana hitai ni nokosareta
Te no hira no kioku haruka
Tokoshie no sayonara tsuma hiku

Yasashii te ni sugaru
Kodomo no kokoro wo
Moesakaru kuruma ha furiharai susumu
Yuku hito no nageki wo
Kanadete GITAARA
Mune no ito hageshiku kakinarashite

Aa kanashimi ni somaranai shirosa de
ORENJI no hanabira
Yureteta natsu no kage ni
Yawarakana hitai wo nakushite mo
Akaku someta suna haruka koete yuku
Sayonara no RIZUMU

Omoide wo yakitsukushite susumu daichi ni
Natsukashiku me fuite yuku
Mono ga aru no

Akatsuki no kuruma wo miokutte
ORENJI no hanabira
Yureteru ima mo dokoka
Itsuka mita yasurakana yoake wo
Mou ichido te ni suru made
Kesanaide tomoshibi
Kuruma wa mawaru yo - Zaśpiewała bardzo cicho i obserwowała wszystkich z drzewa.

Akatsuki no Kuruma

Evenly

Evenly usłyszała jakiś szelest i spojrzała w tamtą strona.Spojrzała na drzewo i się uśmiechnęła a raczej do osoby na drzewie. Postanowiła dać jej spokój. W miejscu gdzie przed chwilą była trawa było widać już ziemię.

Yvette

Yve zmarszczyła brew. Nie wiedziała o co chodzi, a tego nie lubiła. Westchnęła. Nie musiała spoglądać na drzewo. Po zapachu poznała, że siedzi na nim kotołak.

Shinra

Kotka zeszła z drzewa i zamyślona obserwowała taflę wody. Swoje odbicie. Tak! Odbicie.
- Ev, zerknij no tu. - Powiedziała przyciągając ją do siebie telekinezą.
- Czy widzisz tu Abaddona? - Spytała pokazując na swoje odbicie, które niczym nie różniło się od niej samej. Ten wodospad miał specjalne właściwości i był najlepszym dowodem.

Yvette

Abaddon? Kto to? Hm... Yve ciągle marszczyła brew. Zaczynało ją denerwować to, ze nie miała pojęcia o co chodzi. Zamknęła oczy. Przysłuchiwała się teraz ślicznym melodią wydobywanym ze strun głosowych ptaków.

Evenly

-Shi jest jeszcze inny sposób aby się przekonać wystarczy że cie dźgnę.-Powiedziała Evenly spoglądając na jej odbicie.Wyglądało normalnie ale przecież żaden demon nie odbija się w wodzie nawet specjalnej przecież to swego rodzaju duchy.

Shinra

- Wiesz, po tym wszystkim stwierdzam, że albo zbyt mocno związałaś się ze swoją teorią, by odpuścić, albo jesteś zbyt głupia, by przyznać się do błędu. - Powiedziała podnosząc się. Schowała sztylet i odchodziła powoli. Spodziewała się ataku geparda, ale takie rzeczy nie podziałają na nią. Coraz więcej głupców na tym chorym świecie. Kotka usiadła na trawie i patrzyła na elfkę.

Evenly

Evenly się zastanowiła.
-Dobrze załurzmy że masz racje i go wymyśliłaś a co jeśli wymyślisz coś gorszego coś nad czym nie zapanujesz?-Zapytała ją Evenly

Shinra

- Czy to aż takie skomplikowane? - Zapytała zirytowana. Czy już wszystkie prymitywne umysły nie wiedzą nic o sobie samych?
- Abaddon powstał w podświadomości. Wylazł jakoś na zewnątrz, lecz nie byłam tego świadoma. Był tak realny, że wierzyłam w jego istnienie w sobie. Mogłam w dzieciństwie o nim usłyszeć i gdzieś głęboko poza stanem świadomości mieć go, bo taki miała kaprys podświadomość. Coś, nad czym nie mam kontroli. Po dłuższym czasie poukładałam sobie fakty i już go nie ma. To tylko wytwór mojej chorej wyobraźni. - Powiedziała zirytowana.
- Jeśli aż tak ci zależy na unicestwienie mnie razem z moim chorym umysłem, to proszę. - Powiedziała podchodząc do niej i podając jej sztylet ozdobiony szafirami i rubinami.
- Jeśli aż tak ci zależy, to zabij mnie i zniszcz całą moją egzystencję. Ja się nie opieram! - Zawołała jeszcze raz. Może i była teraz szalona, ale nie chciała by ciągle uważano ją za jakiegoś demona.

Torak

Spojżałem w dół gdzie siedziałem na drzewie podemną siedział kotołak i mnie nie zauważył.Przeciągnołem się,zeskoczyłem z drzewa zachaczając ciałem o gałąź niżej gdzie siedział kotołak.Gałąź zatrzęsła się mocno a ja wylądowałem na ziemi na dwóch łapach,otrzepałem się i uśmiechnołem do Ev.

Evenly

Evenly przytuliła mocno Shinre.
-Może i jesteś chora psychicznie i może faktycznie go wymyśliłaś A ja jestem twoją przyjaciółką i ci pomogę.-Powiedziała. Nie miała zamiaru jej zabijać.

Shinra

Lekko odepchnęła Ev kręcąc głową.
- Już sama nie wiem, czy mogę ci wierzyć. Opowiadasz wszystkim dookoła o swojej profesji i gadasz każdemu kogo spotkasz, o tym, że mam demona. Jak myślisz, jak oni będą na mnie reagować? Jak zareaguje moja córka gdy dowie się, że jej matka jest demonem? Teraz gdy ją znalazłam. Myślisz, że uda mi się to odkręcić? - Pytała zdenerwowana. Teraz wiedziała,że to nie jest choroba, a podświadomość. Po raz kolejny poukładała sobie wszystkie fakty. Nie była wariatką. Nie potrafiła tego, czego nie potrafi każdy i to nie jest nienormalne.
- Nie mam władzy nad podświadomością. Nie jestem chora. - Powiedziała po chwili. Elfka była fałszywa. Obiecywała, że pomoże, a niedawno zniszczyła jej życie, które tego samego dnia sobie poukładała.

Evenly

-To ty masz córkę?-Zdziwiła się Evenly.
Nie miała pojęcia że ona ma córkę. Ba Shi miała rację. Evenly poczuła że oczy ją szczypią. Odrzuciła głowę do tyłu aby się nie rozpłakać.

Shinra

- Mam. Jej również opowiadałaś o tym, że mam demona. - Powiedziała i schowała sztylet. Kotka szybko odwróciła się, by nie patrzeć na Ev. Pobiegła przed siebie nie odzywając się. Najpierw Abaddon, potem wszystko się poukładało. A teraz? Jest jeszcze gorzej niż na początku. Kotka zniknęła w oddali.