Szczere Pole

Hekate

Pole, pole, pole i... uwaga, uwaga... dla urozmaicenia... pole! Czyli miejsce, w którym można się wyszaleć, wybiegać, nie przeszkadzają nam żadne krzewy, choć gdzieniegdzie rosną rozłożyste drzewa, chroniące przed słońcem. Idealne miejsce na piknik.

Kadajna

Przyszła i zaczęła się rozglądać. Usiadła i spojrzała przed siebie. Nudziło jej się. Chciała z kim porozmawiać. Spojrzała na gwiazdy i zamknęła oczy. Po chwili otworzyła oczy i wstała. Znudziło jej się to miejsce więc poszła.

Kasane Teto

Przyszła tu bez konkretnego celu. Spacer po polach był nawet przyjemny i odprężający. Gdy zauważyła drzewa i skałę postanowiła tam podejść. Skała była dosyć wysoka, lecz Kasane udało się na nią wspiąć. Usiadła na niej patrząc w niebo..

Shinra

Wleciała tu i usiadła na głazie. Uniosła się używając telekinezy i zamyśliła się na dłuższą chwilę. Szybko wskoczyła na drzewo i obserwowała wszystko dookoła. Wśród traw ujrzała zająca. Uniosła go i przywołała do siebie. Gdy wgryzła się w jego ciało, był martwy. Mięso nie zasmakowało Shinrze, więc ta wyrzuciła jego ciało na ziemię i wróciła do obserwacji terenu. Zobaczyła pod sobą kogoś. Pociągnęła nosem i poczuła elfa z Nocy. Zastanowiła się czy elfka nie przyłączyła się do niej tylko dla potęgi, lub chęci bycia kimś tajemniczym na siłę. Skoczyła prosto n ziemię wyjątkowo lekko i podeszła do niej.
- Jak ci na imię? - Spytała i zmierzyła ją chłodnym wzrokiem.

Allen

Allen przyszedł zmęczony. Wlazł na drzewo i marzył o skrzydłach. Patrzał w niebo szczęśliwy. Miku pojawiła się na dole. Spojrzała do góry i pojawiły się jej skrzydła. Poleciała szybko do Allena. - Hejka jak tam - powiedziała. - Hej - rzekł do Dajmona. Miku odwróciła się do niego tyłem i zleciała na dół. Potem leżała na ziemi.

Shinra

Przekrzywiła głowę, a jej ucho drgnęło. Skoczyła na gałąź drzewa i oparła się o pień siedząc na grubym konarze. Zamknęła oczy i skupiła się na elfce. Nie pozwoli nikomu się ignorować. Liście uniosły się i stworzyły ciasną komorę dla elfki. Kula z liści uniosła się, a Shinra wróciła na ziemię.
- Powiesz mi? Czy może mam to z ciebie wydusić siłą. - Chciała tylko ją nastraszyć, zostawić ślad w jej umyśle, który nauczy ją szacunku. Liście opadły, a elfka łagodnie opadła na ziemię. Kotka przekuła czubek palca sztyletem, który wyjęła przed chwilą i zlizała z niego krew. Z rany nie płynęła krew. Mała kropelka, to jedyne co wyszło z razy.

Evenly

Evenly latała na niebie. Na ziemi było widać tylko jej cień. Nagle dostrzegła swoich znajomych. Zaczęła pikować w dół. Kilka metrów nad ziemią poderwała się i wylądowała. Zdjęła słuchawki z uszu i się przywitała.
-No cześć

Allen

Allen spojrzał na Evenly i powiedział: - Hejka jak tam. - Miku wstała gwałtownie. - Hejka - powiedziała wesoło. Potem usiadła i się rozejrzała wesoło. Allen patrzał na Evenly. Jeszcze nie zauważył shinry.

Shinra

A ona? Udawała, że ich jeszcze nie widzi. Zostawiła w spokoju małomówną elfkę i schowała się wśród liści. Słuchała wszystkiego uważnie, niewykryta, cicha. Czerwone oczy jakby zgadły w cieniu gałęzi i liści drzewa. Jej zmysły wyostrzyły się, a ona słuchała wszystkiego bardzo uważnie.

Evenly

Evenly pstryknęła palcami i jej skrzydła zniknęły.
-A nic latała.-Powiedziała po czym usiadła na trawie. Zerwała długie źdźbło i włożyła sobie do ust. Po czym położyła się na plecach i wpatrywała się w niebo.Po chwili zapytała.
-A jak tam u ciebie.

Allen

U mnie też dobrze - powiedział wesoło patrząc na niebo. Miku zaczęła płakać, ale nie chciała tego ujawnić, więc usiadła tyłem do nich. Allen nadal siedział na czubku drzewa.

Evenly

Evenly zauważyła że niedaleko pasie się stado saren. Nagle nabrała ochotę na polowanie. Wyjęła kuszę i zaczęła się w ich stronę skradać. Kiedy była już blisko wystrzeliła. Później zabrała swoją ofiarę bliżej pozostałych.
-Kto ma ochotę.-Zapytała

Shinra

Zobaczyła w górze Allena. Szybko zasłoniła się gałęzią. Ta złamała się i trzasnęła cicho. Kotka zeskoczyła na niższą gałąź i obserwowała wszystko uważnie. Spodobała jej się ta zabawa. Usiadła na gałęzi i słuchała dalej. Zamachała tylko ogonem i drgnęła uchem.

Evenly

Na polanie pojawili się Murtag z Sewillą.
-I jak wam poszło.-Zapytała Evenly.-Kiepsko nie zdążyliśmy.-Powiedział Murtag zamieniając się w chłopaka. Sewilla zrobiła to samo.
-To chce ktoś trochę tej sarny czy nie?-Zapytała jeszcze raz Evenly

Aisha

Na horyzoncie pojawiła się sylwetka jakiejś osoby. Kobiety, zważywszy na jej krągłości. Kotołaka, jeśli patrzeć na odstające uszy oraz ogon, który pojawiał się raz z lewej, a innym razem z prawej strony. Im bliżej się znajdowała, tym łatwiej było ujrzeć jej bladą twarz. W końcu stanęła niedaleko obecnych tu osób. - Witam. - Mruknęła ciepłym, śpiewnym głosikiem i posłała im delikatny uśmieszek, który po chwili znikł.

// już, już dołączam do kotołaków :3