Polne Uroczysko

Shinra

Podniosła wzrok. To była Yumi.
- Cześć. - Powiedziała opierając się plecami o gałąź drzewa, a nogi spuszczając w dół. Przywołała zgięty sztylet i zawiesiła go na palcu. Burek zasłużył. Bawił się tym i sądził, że to mu czymś pomoże. Pff... Świat pełen jest idiotów. Chociaż Yumi była normalna.

Evenly

Evenly spacerowała przez całą noc. Nudziło jej się ogromnie zawędrowała znowu na te nieszczęsne uroczysko. Zauważyła kilka znajomych postać ale nie chciała z nimi rozmawiać. Wdrapała się na drzewo i obserwowała co sie dzieje na dole.

Yumi

-Hej. - Powiedziała nadal wpatrzona gdzieś w dal. Spojrzała na matkę, wokół niej unosiła się mgła o kolorze brudnego pomarańczu... - Czym jesteś tak zirytowana? - Zapytała znikąd. Jej wzrok znowu przeszedł na nieistniejący punkt gdzieś przed nią. Do uszu doszedł szelest, ktoś przyszedł, nowy ale Yu znany. Spojrzała w stronę drzewa. Siedziała tam ciemna postać - Evenly. Uśmiechnęła się do niej jakby na przywitanie. Potem wzrok wrócił do tego samego miejsca co wcześniej.

Evenly

Evenly tylko spojrzała w jej stronę wolała się nie odzywać. Ale widziała że sytuacja jest już napięta. Siedziała na gałęzi i obserwowała wszystkich po kolei. Evenly wpatrywała się w przestrzeni. Nie miała żadnego powodu aby się odzywać.

Shinra

- Nim. - Powiedziała kiwając głową w stronę Burka. Rzuciła zgiętym sztyletem w ziemię i pokręciła głową. Zastanowiła się czy w ogóle godzien jest zachodu. Dawno nad nikim się nie znęcała, więc zadowalała ją prawie każda potencjalna ofiara.

Yumi

-Torakiem? - Zapytała. - Tak... Jest to dziwny i tajemniczy wilkołak. - Powiedziała tylko nadal wpatrzona gdzieś w dal. Kuroi spojrzał na Shinrę podejrzliwym wzrokiem. Każdy z nich miał jakiś cel, Yu coś nieistniejącego, Kuroi Shinrę. Co ten kot w niej widział? "Coś tu jest nie tak..." Pomyślał kot, a Yumi to usłyszała. Zdziwiona otworzyła szeroko oczy. "To nie były moje myśli..." Pomyślała zdziwiona.

Legenda:
Kot.
Yumi.

Evenly

Evenly zauważyła zdziwienie Yumi ale nic nie zrobiła. "Jeżeli zaczną się zabijać dopiero wkroczę"Pomyślała sobie elfka a zarazem obiecała to sobie. Nie chciała mieć więcej kłopotów niż miała do tej pory.

Torak

Spojżałem na Shinrę,przekszywiłem łeb w bok i wystawiłem dolną szczękę dalej obnażając swoje białe,ostre,długie kły.Wskoczyłem na Feniksa a ten jednym ruchem podpalił całe drzewo gdzie siedziałą Shinra.Podpalił takze jej węża który zamieniał się stopniowo w sucharka,spojżałem na Yumi a potem wzrok wlepiłem w kotołaka.Feniks wzbił sie do lotu lecz stał w miejscu jakieś 10 metrów nad ziemią.

Yumi

-Ej! - Krzyknęła gdy drzewo zaczęło się palić. Złapała kota i zwinnym jednym ruchem zeskoczyła z drzewa. Odbiegła jakieś 5 metrów od niego, żeby nie zaczadzić się dymem. Na wszelki wypadek zasłoniła nos i spojrzała na drzewo. - Shinra! Skacz! - Krzyknęła w stronę matki. Może i ukrywała przed nią, niektóre fakty ale nie pozwoli, żeby coś jej się stało. Wypuściła kota z rąk. Już zapomniała o tajemniczym głosie, który słyszała w głowie. Patrzała zaniepokojona na drzewo.

Torak

Widząc jak Yuki chce uratoać matkę Will znów puścił kulę ognia a drzewo zaczęło szybciej się palić,załozyłem swój szaro-zielony płaszcz i tak jakby nie było widać mnie na Feniksie.

Yumi

Yumi xD. I nie możesz jeszcze wiedzieć, że to moja matka bo tego jeszcze nikt nie wie. Buahaha <--- Śmiech psychopaty.

"Pomóż jej." Pomyślał bez entuzjazmu Kuroi. Nie zależało mu na tym, ale nie chciał czyjegoś nieszczęścia. Swoje myśli przesłał do właścicielki.
Yumi usłyszała głos w głowie. Nie zwracała uwagi na to, że jest on obcy. Musiała pomóc Shinrze. Szybko podbiegła do drzewa, odbiła się od pnia nogami i już była na gałęzi, na której siedziała Shinra. Wzięła ją sobie przewiesiła przez bark, tak jak kiedyś jej znajomy. I zeskoczyła z drzewa. Położyła ją obok Kuroi'ego, który fuknął tylko i odsunął się od niej. Zagwizdałam na Toraka i pokazałam dłonią, żeby przyleciał na ziemię. Yumi chciała z nim spokojnie porozmawiać.

Torak

Poklepałem Feniksa po szyji a ten zrozumiał rozkaz i został w powietrzu,ja natomiast w szaro-zielonym płaszczu zeskoczyłem z niego lecąc w dół,przy samym dole odbiłem sie w poprzek i bez szwanku wylądowałem stojąc przed Yumi.Łeb miałem cały zakryty tak że z pod kaptura było widać tylko moje bursztynowe ślepia.

Yumi

-Powiedz mi o co chodzi. - Powiedziała do Toraka. - Co zrobiła takiego, że nadepnęła Ci na odcisk? - Ooo... Jakich mądrych słów Yumi używała xd. Czekała na odpowiedź, a Kuroi przyszedł do niej z obrażoną miną. Nadal nie przepadał za Shinrą. Ale co on do niej miał? Nigdy nawet z nią nie przebywał ale jednak coś było nie tak.

Torak

Spojżałem na Yumi i zaczołem do niej mówić lecz trochę dziwnie to wyglądało ponieważ mój pysk ruszał się tak jak ludzki-Naprzykład to że rozwaliła moją Saksę
którą mam od dzieciństwa-powiedziałem-To takie przywiązanie tak same jakby ktoś zabił twojego kota-dodałem.Mój głos teraz niebył normalny lecz taki lekko mroczny i grubszy,wbiłem pazury w swoje poduszki tak mocno że aż z nich popłyneła krew-Do tego jeszcze myśli że jezeli jest kotołakiem to jest lepsza od mojej rasy-dokończyłem a kolor moich bursztynowych oczy zmienił barwę na krwisty czerwień,spoglądałem swoimi slepiami w Yumi.

Yumi

-No ja wiem... Trudno jest się odzwyczaić albo patrzeć jak Twoje rzeczy są niszczone, gdy jesteś do nich przywiązany. A jeszcze gdy masz je tak długo. - Rzekła.
Gdy słowa Toraka doszły do uszu kota, ten zasyczał na niego ukazując małe, białe kiełki. Spojrzał na niego gniewnymi oczami i pomyślał. "Powiedz mu, że nikt mnie nie tknie. Żeby nawet sobie tego nie wyobrażał."
Słowa przeszły do Yumi. Teraz już tak się nie zlękła. Powoli rozumiała o co chodzi. - Kuroi chciał Ci powiedzieć, że wie o co chodzi i żebyś nie wyobrażał sobie jego śmierci. - Powiedziała nieco zakłopotana. Potem 'porozmawia' z kotem. Jeśli jej się uda i jeśli dobrze zrozumiała tajemniczy głos w jej głowie. Zauważyła zmianę oczu wilkołaka. - Naszych ras nie można porównywać do siebie. Każda jest inna i się jakoś wyróżnia. Tego nie powinna robić. - Mówiła jakby była przeciwko matce, lecz tak mogło się tylko wydawać. Było zupełnie inaczej, ale Yumi miała swoje zasady.