Małpi las.

A'htes

A'htes wstała opierając się o drzewo.
- Shinra... Spójrz na mnie. - Powiedziała. Chciała zrobić jeden krok, ale tylko syknęła i warknęła na swój bok. Spojrzała na kotkę. - Spójrz na mnie. - Zawołała.

Shinra

Jej ręce opadły, a ramiona zeszły w dół. Niczego nie słyszała w swojej głowie, tylko przytłumiony głos A'htes. Wstała i odwróciła się do niej. Patrzała na nią obojętnym, mętnym w wzrokiem. W jej oczach widać było pustkę. Jakby nie była tutaj. Zrobiła kilka kroków w jej stronę. Chwiejnym krokiem, w końcu zbliżyła się do niej i patrzała na nią obojętnym, mętnym, wprost martwym spojrzeniem. Powoli usiadła na powalonym pniu i obserwowała wszystko mętnym spojrzeniem, które niczym się nie zmieniało. Świat dla niej był teraz inny, bez sensu.

A'htes

A'htes z jękami pokuśtykała do niej. Ukucnęła przed nią i spojrzała jej w oczy. Warknęła i przełknęła jakieś przekleństwo.
- Co ci jest? - Spytała. Zauważyła tylko jej mętny wzrok. - Jak widzisz?

Shinra

-Jak mam widzieć? Tak, że nie warto patrzeć. - Powiedziała ostro. Nic jej już nie obchodziło. Chciała być sama. Sama wśród szarości i smutku tego bezsensownego świata. Tak, to by jej odpowiadało. Nawet nie patrzała na nią, na nikogo. Tylko w jakiś martwy, nieistniejący punkt za wszystkimi.

Kadajna

Kadajnie przysnęło się na chwilkę. Po chwili się obudziła. Spojrzała na wszystkich. Nagle przyleciały jej feniksy. Zwierzęta usiadły koło elfki.
- Hejka, jak wam się udało polowanie? - zapytała.
- Tak, nawet. - odpowiedziały.

Shinra

Powoli odwróciła się i spojrzała na elfkę martwym spojrzeniem. Słyszała jak wcześniej mówili na nią Kadajna, więc znała jej imię. Nie miała zamiaru podać jej swojego. To nic nie znaczy. Wstała i unosiła wszystkie martwe przedmioty w okolicy kilku metrów. Znudzona, wyczerpana chciała o wszystkim zapomnieć. "Na co czekasz? Zniszcz!!" Wołał wężowy głos. Wtedy zorientowała się, że nie jest sobą. Była w wielkim szoku. Gałęzie, które krążyły dookoła niej odleciały gdzieś między drzewami, a ona stała tak. Zszokowana. Świat powoli wracał do normy. Ona opadła na kolana i masowała skronie. Strasznie bolała ją głowa.

Kadajna

Kadajna spojrzała na kocicę. Wstała i podeszła do niej.
- Hej. - powiedziała i uśmiechnęła się. Usiadła kolo kocicy i spojrzała na nią.
Feniksy Kadajny podeszły do kocicy i zaczęły się jej przyglądać.

Derin

Derin spojrzał na innych. Nagle przyleciał wielki smok. Zwierzę usiadło koło wilkołaka i po chwili zmienił się w elfa.
- Hejka Erin. Jak minął ci dzień?
- Hejka. Nadal nic nie znalazłem. - odpowiedział chłopiec.

Shinra

Ona nadal w szoku milczała. Świat wrócił już do normy. Był lepszy. Kotka westchnęła z ulgą i obserwowała uważnie elfkę.
- Cześć. - Rzuciła zmęczona. Usłyszała trzask gałęzi, które uderzyły już o coś w lesie. Czekała na czyjąś reakcję, bo sama nie pamiętała wiele z tego co się działo.

Allen

Allen spojrzał na kocicę. - Hejka ja jestem Allen - powiedział i spojrzał na Miku która siedziała na drzewie. Smoczy-ca była szczęśliwa. Rozmyślała o wszystkim. Siedziała, a krwawe liście szybowały po niebie. Miku krwawiła dla tego czerwone. Nie obchodziło ją to.

Shinra

- Ja Shinra. - Powiedziała gdy już normalnie się poczuła. Rozglądnęła się dookoła. Wszędzie zwierzęta, które zmieniają się w ludzi. Nikt już nie jest oryginalny. Każdy chce dorównać innym, by poczuć się kimś.
- Ech... - Westchnęła tylko i rozpaczała nad losem krainy. Przecież wystarczy wymyślić coś nowego. Wtedy będzie się kimś. Ona nie była zwolenniczką mody na ludzkie zwierzęta. Zniosłaby jedną, dwie osoby, ale, żeby zaraz pół krainy oddało się tej modzie.

Allen

Allen uśmiechnął się do Shinry. Miku nadal siedziała na drzewie uśmiechnięta, wesoła. Krew barwiła liście, które potem odlatywały. Myślała o różnych rzeczach, a szczególnie o Murtagu. Allen spojrzał w niebo, a potem na Shinre.

Shinra

- Coś nie tak? - Spytała trochę zdziwiona spojrzeniem Allena. Zamachała ogonem i nastawiła uszu czekając na jakąś odpowiedź. Z nudów uniosła gałąź i obracała nią w powietrzu. Lubiła tą telekinezę. Zamyślona nie odpływała nigdzie, bo czekała na odpowiedź kotołaka.

A'htes

A'htes powoli wyprostowała się i rozejrzała. Ostrożnie podeszła do drzewa i równie ostrożnie usiadła. Oparła się o konar i przymknęła oczy. Bolało ją. Chciała tylko zasnąć i odpocząć, ale tutaj nie mogła zasnąć a do swojej jaskini nie miała sił iść. Cicho westchnęła.

Kadajna

Kadajna spojrzała na Evenly. Po chwili weszła na drzewo. Usiadła na gałęzi i po chwili spojrzała w niebo. Zamknęła oczy i zaczęła rozmyślać. Po paru minutach otworzyła oczy i zeskoczyła z drzewa.