Małpi las.

Derin

- E to nie sprawiedliwie. Ty masz sztylety a ja nie. - powiedział i wyciągnął pazury. Skoczył na Evenly i wyrwał jej sztylet i wbił pazury w lewą rękę.
- No teraz to sprawiedliwe. - powiedział trzymając mocno sztylet.

Evenly

-Tak misiek się nie będziemy bawić.-Powiedział Evenly trzymając się za ramie.
Ona również miała pazury ale twardsze od stali. Odziedziczyła to do matki. Skoczyła na niego i poharatała mu ramie.
-I co teraz powiesz..
Przykucnęła i oblizała krew z pazurów. Od razu lepiej. Wyszczerzyła kły i zawarczała.
Teraz gdy zaatakuje nie trafi jej ona jest za szybka.

Derin

// Sorka, że nie pisałem, ale komputer mi się zawiesił. //

Derin nagle rzucił się na Evenly i wbił sztylet w prawą rękę. Odsunął się i teraz czekał na atak elficy.
- To co poddajesz się? - zapytał patrząc przeciwnikowi prosto w oczy.

Evenly

Evenly złapała się za rękę i wyjęła z niej sztylet.
-Nigdy.-Krzyknęła zacisnęła ręce na sztyletach i zaczęła ciąć nimi przeciwnika. Odskoczyła na chwilę by złapać oddech. Cały czas się poruszała. Teraz to ona wbiła mu sztylet w bok. Odskoczyła dalej.
-Teraz sprawiedliwa.

Derin

Derin wyją sztylet i zaczął biec w kierunku przeciwnika. Nagle rzucił sztylet i trafił elficę w brzuch. Podbiegł i wyjął sztylet.

Evenly

Evenly zrobiło się ciemno przed oczami. Upadła na ziemię i trzymała się za brzuch. Wypluła krew. Otarła sobie usta. ale po chwili znowu nogi się pod nią ugięły. Ten wilkołak był gorszy od demonów.

Kadajna

Kadajna zerwała się na równe nogi i zeskoczyła z drzewa. Pstryknęła palcami i nagle w jej rękach pojawiła się apteczka. Wyjęła wodę utlenioną, waciki i bandaże. - Pozwól, że cię opatrzę. - powiedziała i zaczęła lać wodę utlenioną na rany. Po chwili pozostałości wytarła wacikami i obandażowała rany.
- Jak na moje to walka powinna być skończona. - powiedziała podchodząc do Derina powoli.

Evenly

-No chyba nie@-Krzyknęła Evenly podnosząc się.-Może i jestem poharatana mocno ale nie pozwolę aby tek kundel wygrał!-Krzyczała.
-Kadajna wracaj zabawa dopiero się zacznie.-Zawołał Murtag.-Evenly do sobie radę.

Derin

Derin zawarczał i rzucił się na wroga. Przewrócił elficę wbił jej sztylet w prawą nogę i wyciągnął broń.
- Nigdy nie nazywaj mnie kundlem. - zagroził i się odsunął.

Kadajna

Kadajna wysunęła swoje skrzydła i podleciała do Derina. Nagle złapała go i powiedziała ostrzegawczo. - Lepiej przestań. Możesz ja zabić. - odleciała na drzewo i nagle skrzydła znikły.

Evenly

-Ta no co ty nie powiesz.-Powiedziała po czym rzuciła kulą ognia tak że uderzyła sztylet który się roztopił. W obu jej dłoniach pojawiły się kule ognia. Nie chciała go nimi zabić tylko osłabić. Rzuciła nimi obie trafiły. Po chwili wyciągnęła zza pleców kuszę i strzeliła dwa raz. Jedna strzała trafiła w brzuch druga w nogę. Evenly nie mogła skakać ani szybko się przemieszczać więc pod leciała na skrzydłach do niego i przewróciła go tak że na nim siedziała. Szybko wyjęła sztylet z buta i przyłożyła mu do gardła.
-Poddaj się!

Derin

- Nigdy. - powiedział, po czym uśmiechnął się łobuzersko. Wyciągnął pazury i wbił je w wroga. Po chwili odepchnął Evenly i wstał. Krew leciała z niego cały czas. Podszedł do elficy i powiedział. - Poddaj się. - Wbił pazury w jej skrzydła. Teraz miał pewność, że Evenly się nie wzbiję w powietrze. Zabrał jej wszystkie bronie. Wskoczył na drzewo i czekał na ruch wroga.

Kadajna

Kadajna zeskoczyła z drzewa. Była zaszokowana.
- Musicie przestać walczyć. Ty Evenly nie masz już szans. - powiedziała po czym zaczęła oglądać jej skrzydła. - Trzeba je zabandażować.

Evenly

Evenly krzyczała. Wbicie pazurów w skrzydła zadało jej nie możliwy ból. Przeturlała się po ziemi a jej skrzydła w tym czasie zniknęła.Murtag nie wytrzymał już tego.Zeskoczył z drzewa i podszedł do elficy .schylił się i powiedział.
-Dość już nie pokonasz go.-Po czym spojrzał na wilkołaka. Sam chciał się na niego rzucić i go zabić.
-Stój...-Powiedziała słabo Evenly.-Dam radę.
Dźwignęła się na nogach. Stanęła na prostych nogach i rozłożyła ręce na boki tak że w razie ataku mogłaby się położyć i znaleźć się pod napastnikiem.

Derin

Derin zeskoczył z drzewa i spojrzał na Evenly. Chciał się rzucić na elficę, ale nagle furia mu przeszła. Schował pazury i podszedł do elficy.
- Przepraszam, padłem w furię. Przez zemnie trening stał się prawdziwą walką. Ja ja zaniosę do lecznicy. - powiedział. Bardzo żałował swoich czynów.