Las tysiąca drzew

Kasane Teto

Tajemnicze miejsce. Niedaleko gór rozciąga się las. Ciemna, zawsze wilgotna trawa i rzadko spotykane zwierzęta mogłyby być jedyną rzeczą jaką wyróżniał się ten teren gdyby nie legenda jaka tu krążyła. Podobno las ten liczy dokładnie tysiąc drzew. Drzewa rosną tu od setek lat i żadne nie uległo zniszczeniu. Gdy jakaś istota próbowała policzyć te drzewa - gubiła się w labiryncie drzew i dostawała wstrząsu psychicznego. Mimo wszystko różne osoby przychodzą tu odpocząć lub zapolować na rzadko pojawiającą się zwierzynę..
___________________

Przyszła tu zaciekawiona tymże miejscem. Nie było z nią jej dajmona, więc wokół niej było cicho i spokojnie. Gdy stopami stała już na terenie lasu dotknęła dłonią kory jednego z drzew patrząc pusto w głąb lasu. Ruszyła w jego kierunku starając się bezszelestnie poruszać. W końcu widząc panujący półmrok wspięła się na drzewo aby usiąść za jego gałęzi..

Lexy Laughe

Szła sobie tędy pół wesoła.Myślała że kogoś spotka i porozmawiają o czymś.Rozglądała się dookoła.Wiedziała że zbliża się noc ale jeszcze trochę pochodzi sobie.

Kasane Teto

Dziewczynka nie posiadała tak wyczulonych zmysłów jak jej dajmon aby wyczuć obecność istoty. Nieświadoma tego siedziała cichutko na gałęzi drzewa, która znajdowała się bardzo nisko jak na część drzewa. Kasane mogła spokojnie zeskoczyć z drzewa i nic sobie nie zrobić przy upadku. Tak więc siedziała sobie rozglądając się na boki..

Lexy Laughe

Odwróciła się i zobaczyła małą dziewczynkę.-Witam cie-powiedziała do nie-jestem Lexy a ty?-spytała się i podeszła bliżej do niej

Kasane Teto

Słysząc obcy głos nie przestraszyła się, lecz rozweseliła. Głos był łagodny i przyjazny. Dziewczynka zeskoczyła z gałęzi i wylądowała z gracją dwa metry przed nieznajomą..
- Hej. Zwą mnie Kasane Teto. Miło mi.. - przywitała Lexy jednocześnie się przedstawiając. Jej dziecinny głosik był słodki a jej spojrzenie wciąż onieśmielone..

Lexy Laughe

-O mi też miło-powiedziała i spojrzała na małą z uśmiechem-Sama tutaj jesteś?-zapytała i rozejrzała się dookoła ale oprócz nich nikogo nie zastała

Kasane Teto

Również rozglądnęła się dookoła, po czym jej wzrok znów wylądował na rozmówczyni.
- Tutaj, tak jestem sama, choć zazwyczaj towarzyszy mi mój dajmon. - odpowiedziała kulturalnie na pytanie Lexy. Nie zauważyła u niej kocich uszu ani wilko-podobnego wyglądu, więc jej pytanie było raczej stwierdzeniem.
- Należysz do Klanu Elfów, prawda?

Lexy Laughe

-Tak jestem z tego klanu-odpowiedziała i obdarzyła ją uśmiechem.-Masz mamę i tatę-zapytała się jej.

Kasane Teto

Teraz jej uśmiech nieco się zmniejszył. Dziewczynka westchnęła głęboko..
- Nie.. Nie mam tu nikogo.. - odpowiedziała cicho i nieśmiało. Nie znała rodziców, lecz wiedziała, ze gdyby się nią opiekowali to kochałaby ich do teraz i nigdy nie przestała..
- A Ty masz rodzinę? - Lexy mogła się spodziewać tego pytania, po tym jak zadała swoje..

Lexy Laughe

-Niestety nie-powiedziała i też uśmiech jej się obniżył-Ale wiesz co jakbym miała chciała bym taką córkę jak ty-uśmiechnęła się do niej

Kasane Teto

- Dlaczego świat jest tak okrutny aby zabierać ludziom ich rodziny..? - rzekła bardzo cichutko do siebie pod nosem. Atmosfera była chwilowo padnięta i ponura, lecz słysząc słowa Lexy na buźce dziewczynki pojawił się uśmiech.
- Może zechciałabyś być moją opiekunką? Taką mamusią? - zapytała z nadzieją w swoich wielkich, błękitnych oczkach..

// Będę odpisywać raczej sporadycznie ;/ //

Lexy Laughe

-Ok zgadzam się-powiedziała i przytuliła dziewczynkę.-Wiesz jetem teraz szczęśliwsza-spojrzała na Kasane.Czuła się jakby teraz dostała nagrodę od życia.

///Ok Smile

///

Kasane Teto

Chwila niepewności została rozwiana wybuchem szczęścia. Przytuliła mocno Lexy płacząc i śmiejąc się na zmianę.
- Nie tylko Ty.. - rzekła cichutko do opiekunki. Czuła jak wszystkie troski ją opuszczają robiąc miejsce miłości i szczęściu..

Lexy Laughe

Czuła że dziewczynka jest teraz najszczęśliwsza.A Lexy chciała mieć taką małą dziewczynkę.Żeby przytulać ją co dnia.

Kasane Teto

Po takim czasie spędzonym w tej krainie bez rodziny i wsparcia Kasane w końcu mogła kogoś przytulić i powiedzieć "Mam mamę!". Swojej matki nigdy nie znała. Zmarła gdy Teto miała około roczek. Nie znała żadnego z rodziców i brakowało jej domowego ciepłą i miłości..