Las liściasty (polowanie Kadajny)

Kadajna

Las jak las. Pełno drzew, krzewów i ścieżek. Na końcu każdej ścieżki można coś znaleźć. Drzewa prawie w ogóle nie przepuszczają promieni słonecznych. Jest tutaj dużo zwierząt.

Przyszła tutaj i oparła się o drzewo. Rozejrzała się,, w poszukiwaniu jakiejś zwierzyny, ale żadnego nie dostrzegła. Spojrzała w niebo i zaczęła sobie przypominać okrutne dzieciństwo. Po paru minutach usłyszała jak coś się rusza za krzewem. Wstała i podeszła do niego. Zobaczyła zająca odwróconego plecami do niej. Bez szelestu podeszła bliżej i nagle go złapała za szyję. I po chwili wykręciła mu kark. Spojrzała na zwierzę i pomyślała. - To teraz mogę zapłacić Satrinie. Wzięła 30 kości i poszła do sklepu.

Shinra

Przyszła by pomóc Kadajnie w polowaniu. Wskoczyła na drzewo zręcznym ruchem i wypatrywała jej uważnie. Kotka cicho zeskoczyła i oparła się o pień. Cierpliwie czekała na elfkę.

Kadajna

Kadajna przyszła i od razu jej wzrok padł na Shinre. Podeszła do niej i się uśmiechnęła po czym powiedziała. - Hej. - Spojrzała na Shinrę. I teraz czekała na jej ruch.

Shinra

- Gotowa? - Spytała i znów wskoczyła a drzewo. Było już ciemno, a dookoła grały świerszcze. Kotka lekko wskakiwała na gałęzie kolejnych drzew i tak zniknęła między nimi. Polowanie rozpoczęło się.

Pośród wilgotnych traw i ziół, między drzewami, potężnymi, silnymi, nie było czuć absolutnie żadnych zapachów zwierzyny. Jedyne to zioła i naturalny, subtelny i delikatny zapach lasu.

Za kilka minut kończę. Trzeba się dla LDków poświęcić. Nie pytaj.

Kadajna

Kadajna rozejrzała się, ale nic nie dostrzegła. Było tak ciemno.
- Ogień. - powiedziała i zaczęła cała się palić. Ogień rozświetlał prawie całą okolicę. Kadajna poszła kilka kroków do przodu po czym się zatrzymała.

Shinra

Wszelkie maleńkie stworzenia uciekają przed Kadajną, gdyż boją się ognia i intensywnego światła. Większe zwierzęta z pewnością również uciekają. Nie był to dobry ruch ze strony elfki. Zapachy nie zmieniają się i nic się nie dzieje. Wszelkie większe, warte polowania stworzenie, które jest w pobliżu, uciekło w las widząc światło.

Kadajna

Kadajna czuła, że wystrasza zwierzynę. Pstryknęła palcami i ogień znikł. Rozejrzała się i weszła na drzewo. Teraz czekała, aż jakieś zwierze się zjawi.

Shinra

Zwierzęta nie są głupie. Nie wracają szybko do miejsca, w którym przed chwilą pojawiło się zagrożenie. Nic tu nie ma. Wszelkie stworzenie jest już bardzo daleko w lesie. Świat jest brutalny, lecz jeśli samemu się sobie przeszkadza, nigdy nic się nie znajdzie.

Kadajna

Kadajna zeskoczyła z drzewa i poszła w głąb lasu. Po jakiś 10 minutach się zatrzymała. Znowu weszła na drzewo i zaczęła obserwować okolicę. Elfka była tak cicho jak się da.

Shinra

Nadal nic. W nieprzerwanej ciszy lasu nie było nic słychać. Tylko ciemność otaczała elfkę. Jednak zdało się wyczuć delikatną woń sarny. Była daleko, lecz do zdobycia. Jest już późno i na łowy wychodzą niebezpieczne drapieżniki.

Kadajna

Kadajna zeszła z drzewa i zaczęła iść jak najciszej. Po chwili się zatrzymała i zaczęła uważnie nadsłuchiwać. Zapach był troszkę mocniejszy, ale nadaj nie mogla określić jakie to zwierze.

Shinra

Dopiero teraz do nosa elfki uderzył intensywny zapach saren i jeleni. Gdzieś było całe stado. Całe stado niczego nie spodziewających się zwierząt. Po chwili na podłożu czuło się intensywne drgania. Stado biegło. Uciekało, jednak przed innym drapieżnikiem

Kadajna

Kadajna zaczęła biec, aż zobaczyła stado. Wyjęła swój flet i zaczęła grać. Nagle w wokół stada pojawił się krąg ognia, który uwięził zwierzęta.

Shinra

Spanikowane zwierzęta zaczęły biegać na wszystkie strony. Jednak to się nie liczyło bo w lesie pojawił się myśliwy. Zszokowany stał wśród zwierząt. Zapewne próbował zeskoczyć do nich z jakiegoś drzewa i trafił w krąg ognia, bo wybrał nieodpowiedni moment. Otworzył usta ze zdziwienia i zobaczył elfkę. Wyciągnął rękę w jej stronę. Wyglądał jakby rzucał na nią urok, przeklinał ją.

Kadajna

Kadajna zobaczyła myśliwego i podeszła bliżej niego. - Nikt nie będzie strzelał do mojej zdobyczy. Wyciągnęła rękę w kierunku strzelby i ją do siebie przywołała, po chwili ją zniszczyła. Znowu zaczęła grać na flecie i każde zwierze było przywiązane do ziemi.