Las Księżycowy

Kasane Teto

Las.. Niby każdy jest taki sam, ale.. biegła przed siebie w stronę domu. Ścieżka prowadziła przez las, wiele razy nią szła, lecz tym razem coś poszło nie tak.. Kraina w jakiej się znajdowała przyprawiała ją o dreszcze. Drzewa były ponure i jakby straciły kolory, nie było tu zwierząt, lecz dużo owadów. Gdzie śpiew ptaków, gdzie słoneczny blask? Tylko głusza i mrok. Kasane zacisnęła mocniej rękę na broni rozglądając się niepewnie. Zbliżyła się do jednego z drzew i usiadła pod nim opierając głowę o jego pień. Odetchnęła cicho nie tracąc czujności...

Yumi

-No chole...! Gdzie ja jestem?! - Zapytała na głos. "Tak, tak... Najlepiej się zgubić." Pomyślała zrezygnowana. Westchnęła cicho i podeszła do jednego z drzew. Złapała się o pień i po paru zwinnych ruchach już była na górze. - Auć.. - Spojrzała na pazury. "No... Przeszkadzają. Ale co z nimi zrobić?" Od kiedy ona tyle do siebie gada? To jednak u niej rzadko spotykane. Złapała się rękoma za gałąź i spuściła nogi w dół. Siedziała i postanowiła, że będzie czekała dopóki nikt tu się nie znajdzie i jej nie pomoże.

Hekate

Wyłoniła się z za drzewa, idąc wolno, niemal z gracją ludzkiej modelki. Tylko jej ciało wyglądało, jakby należało do potwora. Nie wilk... nie człowiek...
Hekate westchnęła cichutko. Kochała ten las. Zero małych, puchatych cosiów, ganiających się po terenie. Tak... ten las znała najlepiej. W podobnym lesie się wychowała.
Nagle wyczuła zapach kogoś jeszcze- dwie istoty, oddalone trochę od niej i od siebie na wzajem. Dwie młode istoty... skoro młode, pewnie zagubione...
Wilkołaczyca ruszyła bezszelestnie w ich kierunku, biegnąc między drzewami.

Yumi

Nagle do jej nozdrzy doszedł słaby zapach kogoś innego. Innej rasy niż jej, tak dobrze jej znany, ale jednocześnie całkowicie obcy. Postawiła uszy, lecz do nich nie dobiegał żaden dźwięk. Zaczęła się rozglądać dookoła siebie. Co się stanie? Tego nie wiedziała. Szybko wdrapała się jeszcze wyżej, aby mieć lepszy widok na wszystko co będzie się działo.

Hekate

Szła za zapachami i w końcu wybrała ten bliższy. Usłyszała skrobot pazurów po pniu. ,,Kotołak..."- pomyślała i zwolniła. Zatrzymała się pod drzewem, gdzie zapach był najsilniejszy. Nie chciała wystraszyć tego, kto na nim siedział. Zadarła głowę w górę.- Nie musisz uciekać.- zapewniła, choć gdyby ona coś takiego usłyszała pewnie by nie uwierzyła.

Yumi

Spojrzała z góry na wilkołaka. "Nie musisz uciekać" Te słowa chodziły jej teraz po głowie. Ale czy ma wierzyć? To jest wilkołak! Pół wilk! A wilki nie lubią kotów i w sumie z wzajemnością. Może jednak lepiej uwierzyć i zejść? Yumi przekrzywiła łepek. Złapała się rękoma za gałąź i zeskoczyła dwa "piętra" w dół. Była już niżej lecz według niej nadal w dobrej odległości.

Hekate

Uśmiechnęła się, co wywołało raczej okropny grymas na jej pysko- twarzy. Młoda była bardzo rozważna i słusznie. Kto wie, co ją tu jeszcze czeka.- Jestem Hekate.- przedstawiła się, ale o imię kotołaczki nie zapytała. Jeśli ta będzie chciała, to sama je wyjawi.

Yumi

Spojrzała na Hekate spod przymrużonych powiek. Jej wzrok był podejrzliwy, wyglądała jakby chciała ją prześwietlić. Jej wzrok powędrował w dół, na ziemię. Wzięła głęboki wdech i zeszła kilka gałęzi w dół, potem zeskoczyła lądując w kuckach. Wyprostowała nogi, głowę miała zwieszoną w dół. Podniosła wzrok i spojrzała na dziewczynę. Stała od niej jakieś może 5 metrów? - Yumi... - Powiedziała cicho.

Hekate

Kiwnęła głową. Zachowanie Yumi troszkę ją bawiło. Ostrożność, ostrożnością, ale bez przesady. Oparła się o pień drzewa i przyglądała się Yumi. Chciała jakoś ocenić zachowanie młodej.- Lubisz to miejsce?- spytała niby od niechcenia.

Yumi

Zdziwiło ją pytanie Hekate. No ale racja, nie musiała wiedzieć, że tu jest pierwszy raz. - Eee... Szczerze mówiąc nie wiem. Znalazłam się tu przez... przypadek. - Powiedziała starannie dobierając słowa. Powinna tyle mówić? Co jej szkodzi. - A Ty? - Zastanawiała się czy nie powinna powiedzieć Pani. Ale chyba nie, dużo osób tego nie lubi.

Hekate

- Jedno z moich ulubionych miejsc tutaj.- powiedziała. Uśmiechnęła się delikatnie.- Więc, jesteś tu przez przypadek?- spytała.- Jeśli chciałaś trafić do innego miejsca, mogę Ci pomóc.- zaoferowała się. Co jak, co, ale lasy znała doskonale.

Yumi

-Cóż... Raczej po prostu szłam. Nie miałam konkretnego celu mojej... podróży. Szłam sobie z nad Wodospadu Odbicia i jakoś tu trafiłam. - Przyznała zgodnie z prawdą. - Jak nazywa się to miejsce? - Zapytała. Rozejrzała się dookoła. Po drzewach, ściółce, wszystkim co było w tym lesie. Zauważyła dziwnie poskręcane drzewa, oraz liście świecące się jakby na srebrno.

Kasane Teto

Patrzyła pusto w przestrzeń gdy usłyszała ciche odgłosy. Drapanie, szelest. Las wydawały się milszy gdyby nie tajemnicze dźwięki dochodzące z różnych jego stron. Błękitne oczy Kasane rozszerzyły się słysząc ponure głosy. Jej cięższa broń została w domu i została z samym sztyletem , który dawał jej małą ochronę. Strach, lęk, obawy.. Istotka znów poczuła jak jej serce szybciej bije. Ucieczka od wujostwa nie była dobrym wyjściem. Mogła zostać z rodziną, a teraz chodzi zagubiona panicznie bojąc się własnego cienia.. Nagle nad jej głową przeleciał kruk. Dziewczynka zerwała się na równe nogi zasłaniając sobie dłonią usta aby nie krzyczeć. Łza..? Łzy.. Strach wyciskał z niej słone krople. Nabierając głębokiego oddechu aby się uspokoić zaczęła biec przed siebie. Chciała jak najszybciej opuścić to miejsce. Chciała być w domu...

Hekate

-To jest Księżycowy Las.- wytłumaczyła.- Najspokojniejsze miejsce na ziemi.- uśmiechnęła się rozmarzona. Nagle odwróciła głowę. Usłyszała jakieś poruszenie w oddali. Ktoś, coś tam było...- Poczekaj... chcę coś sprawdzić. Jeśli będziesz chciała, oczywiście.- dodała i już jej tam nie było. Biegła bezszelestnie w kierunku drugiej istoty.

Yumi

-A skąd... - Hekate już pobiegła. - No to pięknie. Ja też chcę to sprawdzić! - Krzyknęła. I zaczęła przemieszczać się skacząc z drzewa na drugie, bliższe. Starała się jakoś wyłapać Hekate i w miarę możliwości i kierując się dźwiękami wydawanymi przez tamtą istotę skakała. "Co to może być?" Zapytała w myślach.